Wakker in vermoeidheid

Beste lezers,

Voor nu geen blog maar een gedicht.

Overdag kan ik het niet laten.

Dan wil ik alleen maar slapen.

Ik doe alles om mijn moeheid te negeren,

om na het avondeten te zwak te zijn om mij ertegen te verweren.

Ik leg mij neer op de bank, met mijn hoofd op het minst comfortabele kussen,

om te ervaren dat ik langzaam begin weg te sussen.

Met af en toe nog een teken van verzet

is het uit met de laatste kracht en het signaal van enig stukje doorzet.

Een paar uur later sta ik op en maak ik mij klaar voor bed.

Hoe belachelijk om nu nog te slapen,

als je kijkt hoe vroeg jij je wekker hebt gezet.

Starend in het donker naar het plafond,

is dit je dagelijkse strijd en de vicieuze cirkel is weer rond.

~ E. Bering ~