Hoe gaat het echt met je?

Praten kost vaak moeite en luisteren is een kunst.

Beste lezer,

Het meest simpele wat je kan doen voor iemand die aan het herstellen van een depressie/burnout is de vraag stellen: Hey hoe gaat het met je?

Gewoon zo af en toe dat ook de persoon weet dat je er bent, mocht die persoon willen praten.

Vaak voelen mensen die door een depressie en burnout heen gaan zich sws al alleen.

Niet zo zeer dat ze niemand hebben, maar juist omdat ze zich alleen voelen in de strijd die ze voeren.

Mannen zijn eigenlijk sinds jongs af aan al aangeleerd door ouders, omgeving of omstandigheden dat mannen hun gevechten alleen aan moeten gaan. Mannen huilen niet!

Mannen zijn de zorgdragers voor het gezin. Mannen moeten geld in het laatje brengen. Heel vroeger was dat geld een dier. Zo zorgde ze toen dat iedereen te eten had.

Met mijn blog's heb ik het over het oog punt vanuit een man en hoe een man in de maatschappij staat. Niet om vrouwen te benadelen, maar omdat ik zelf een man ben en er een taboe heerst over mannen die praten over hun gevoelens en problemen.

In de situatie enige man in het huis, stappen mannen al snel in hun bescherm rol. Ze stemmen zich af op de behoefte van andere in het huis. Daarbij worden hun eigen behoeftes naar de achtergrond gedrukt.

Dus na al die jaren alleen de strijd hebben gevoerd en wanneer hij uit eindelijk op zichzelf komt te staan, komen ineens al die oude behoeftes naar boven die waren weggestopt. Één van de behoeftes is gezien en gehoord voelen. Dus stel de vraag: hey hoe gaat het nu met je? Zonder dwang dat de ander moet praten. Creër eerst het signaal en de ruimte dat de mogelijkheid er is om te praten. Dat kost tijd.

Geef het tijd en heb geduld. Soms kan een man getriggerd worden door iets klein en kan hij er ineens over willen praten. Negeer dat moment niet. Als je als partner of naaste daar geen aandacht aan geeft door middel van een luisterend oor en schouder om op te huilen, voelt dat als een afwijzing en zal hij juist zichzelf afsluiten en naar binnen keren.

Ik wil meer mensen met mijn blogs bereiken.

Dus als je dit wilt delen, waardeer ik dat enorm.

Je weet nooit wie je ermee helpt. Het kan zomaar zijn dat iemand in je kring met problemen loopt en dan een stuk herkenning vindt in mijn blogs en mijn verhalen.

Wie weet gaat de persoon praten. Ik weet wel uit ervaring dat de persoon in kwestie zich dan iets minder alleen en begrepen zal voelen.

Voor nu dank ik u voor het lezen.

Groetjes,

E. Bering