Beste lezers,
Wat leuk dat jullie er weer zijn.
Het ontgaat me even aan inspiratie om een heel verhaal te schrijven.
Ik probeer weer meer te doen wat ik leuk vind.
Gedichten schrijven is één van de dingen die ik leuk vind.
Dus hierbij sluit ik het simpel af met een gedicht.
Het is zoveel en niet helemaal fijn,
die 5 cm naar omhoog verschoven haar lijn.
Het ontgaat me niet helemaal,
langzaam word mijn haar dunner en mijn hoofd kaal.
Hier en daar een taart, chips, koekje en ook een snicker.
Langzaam aan dus ook een beetje dikker.
Vroeger was ik actief in beweging en een stuk fitter.
Nu ben ik eerder een bank zitter.
Van drukte moet ik niks hebben en sociaal ben ik zeker niet genoeg, dus mij vind je niet in een kroeg.
Het is al zwaar genoeg en ik schrijf dit vluchtig, zo hou ik het toch nog een beetje luchtig.
Het is hoe dan ook zeker een genot, een gezonde dosis zelfspot.
Besluiteloos sta ik op een kruispunt wachtend op een wonder.
In mijn hoofd de vraag: is mijn leven ooit nog zonder?
Ik heb het met een lach geschreven. Hoe rot ik mij soms ook voel, kan ik ook zeker nog wel lachen.
Bedankt voor het lezen.
Groeten
E. Bering
