Beste lezers,
Nu was het dan eindelijk zover. Ergens in December 2023 ging ik van een bakkie doen op het werk naar uren opbouwen om echt te gaan re-integreren. Daarnaast was het ook tijd voor mijn lang verwachte intake gesprek bij de psycholoog. In de uitnodiging werd duidelijk dat ik met twee psychologen aan tafel zou gaan zitten. Toch wel spannend. Waarom twee?
Ik dacht: gewoon gaan en over je heen laten komen.
Gewoon gaan zitten en je verhaal doen en vragen beantwoorden. Ja klonk simpel in mijn hoofd.
Wat ik wel heb geleerd is dat je in zo een gesprek 100% eerlijk moet zijn. Best wel eng, maar de uitkomst is het zeker waard. Ik heb dus ook eerlijk aangegeven halverwege de intake, dat ik mij de eerste paar minuten niet heel erg op mijn gemak voelde door dat ik met twee psychologen aan tafel zat. Ze begrepen het wel en waren blij dat ik me uiteindelijk wel op mijn gemak voelde. Ongeveer anderhalf uur verder werd ik gevraagd om even plaats te nemen in de wachtruimte. Ze wilde in overleg. Na tien minuten werd ik weer binnen geroepen en was er nog een collega aangeschoven. Helemaal niet erg joh. Hoe meer zielen hoe meer vreugd LOL.
Nee alle gekheid op een stokje maakte mij dat ook niet uit. Alle drie waren het aardige mensen die er echt zitten om je te helpen. Er werden verschillend therapie vormen besproken en direct daarop werd een afspraak gemaakt voor de week erop voor een plan van aanpak. Hoe gaan we dit doen?
Ik zal niet te veel inhoudelijk erop in gaan, maar de week erop werd besproken dat ze wilde beginnen met een signaleringsplan maken. Dat doe je dan met één psycholoog. Zij gaf hier verder inhoudelijk aanvulling op.
In het kort: je bespreekt de gevoelens en/of emoties waar je aan wil werken. Voor mij was dat boosheid en somberheid. Dat ga je dat samen uitwerken op papier. Fase groen, geel, oranje en rood. Dat is even van links naar rechts van goed naar slecht gaan. Groen is goed en rood is slecht. Slecht in de zin waar de boosheid de overhand kan nemen. Dit kan fysiek of verbaal zijn. Bij mij is dit verbaal geweest. Je gaat opschrijven wat er nou gebeurd.
Hoe kom je van fase groen naar fase rood?
Wat gebeurd daar tussen in?
geloof mij dit was in het kort LOL.
Hoe dan ook ik wist dat ik op dit punt nog een lange weg te gaan had. Meer uren op werk want ik zat toch al een jaar in de ziektewet. Dan word je natuurlijk gekort op je salaris. Daarnaast de behandelingen.
Ik was ook aangemeld voor een depressiegroep en ook daar was weer een wachtlijst voor, maar ondertussen was ik wel al onder behandeling en aan de slag met mijn signaleringsplan. Die voor iedereen altijd anders is.
Er is een wil om vooruit te komen en weer positief in het leven te staan. Wat is voor mij belangrijk en waar word ik gelukkig van? Mezelf op nummer één zetten is niet makkelijk als je heel je leven je zelf al weg cijfert, maar jezelf dezelfde liefde gunnen als dat je een ander gunt is niet egoïstisch. Dat zie ik nu ook wel in. Over de depressiegroep schrijf ik een andere keer. Eerst maar zien hoe dat gaat lopen.
Bedankt voor het lezen,
Groeten
E. Bering
