Hallo beste lezers,
Welkom in het jaar 2024. Ik hoop dat iedereen leuke feestdagen heeft gehad.
Ik heb er bewust voor gekozen om even rond de feestdagen geen blog te schrijven.
Het is soms nodig om even een korte pauze in te lassen.
Vorig jaar schreef ik over hoe er soms momenten zijn op je pad die heel aangrijpend kunnen zijn. Het herstellen van een burn-out en depressie is niet in een paar maanden opgelost. Ik heb tot nu toe zoveel mogelijk geprobeerd om de tijdlijn aan te houden van gebeurtenissen vanaf ziekmelding en mijn weg naar herstel.
Nu wil ik deze blog besteden aan hoe ik soms wat afgeleid was tijdens de feestdagen.
26 dec 2013 had ik een telefoontje ontvangen van een tante en ze had het slecht nieuws dat mijn oom was overleden.
Oom Ben was niet meer. Ineens was ik leeg en afwezig. Ik kreeg het gevoel alsof ik een stomp in mijn maag had gekregen.
Daarbij vond ik het raar dat mijn tante belde omdat het contact al niet goed was. Je ziet je familie meestal op begrafenissen of als iemand in het ziekenhuis is opgenomen. Erger was nog dus toen ze zei of vroeg of ik het mijn vader wil vertellen. Ik zei: waarom doe jij dat niet, het is toch jou broer. Dat moet hij niet van mij horen. Ze kwam met een smoes en ik zei ja ik vertel het wel. Hier kan je je nooit op voorbereiden.
Ik weet niet meer hoe ik het verteld heb, maar ik weet dat het moeilijk uit mijn mond kan. Ik had zelf pas weer echt contact met mijn oom. Hij was een paar maanden daarvoor nog op mijn trouwerij geweest. Ik heb het er 26 dec 2023 erg moeilijk mee gehad. Toen was dit telefoontje 10 jaar geleden. Dan denk je zo lang alweer. Als het één oom was waar ik mijn dochter aan had voor willen stellen is hij het wel. Oom ben is ook een inspiratie geweest voor mijn tweede gedichtenbundel met de titel: van niks tot alles, van alles tot niks.
Op facebook noemde hij zichzelf Ben niks, maar hij betekende alles voor mij. Ik heb in korte tijd veel gesprekken met hem gehad en die gingen over veel verschillende zaken. Gewoon over de dagelijkse dingen, maar ook diepere gesprekken over het leven. Hij was een kunstenaar. Hij maakte schilderijen, tekeningen en ook deed hij aan dichten. Hij was nog veel te jong om te gaan, maar hij had al zoveel mee gemaakt. Ik heb sinds zijn overlijden heel weinig moeite met gedichten schrijven en denk bij elk gedicht hoe klein die soms ook is altijd aan hem. Alsof hij me soms de woorden influistert.
Het is dan soms moeilijk om met je volledige aandacht met de feestdagen bezig te zijn. Daarnaast herstellende van een burn-out en depressie, maakt het niet makkelijk. Hoe dan ook moeten we door.
Het nieuwe jaar is in gegaan en gaan we er dus weer tegenaan.
Zo nu en dan is het goed om stil te staan bij de mensen die heen zijn gegaan.
Hoe ze ons een lach op onze gezicht hebben getoverd en hoe ze onze harten hebben veroverd.
Bedankt voor het lezen en ik wens u allen voorspoed en geluk in dit nieuwe jaar.
Groeten,
E. Bering
