Goedemorgen lieve lezers,
Zo hier zijn we dan. Toch ook wel een lastig onderwerp.
Op vakantie gaan met een burn-out en tijdens de ziektewet.
Een van de eerste vragen die ik stelde aan lotgenoten en aan instanties zoals UWV was dan ook: Mag ik tijdens mijn ziektewet periode wel op vakantie?
Ik kreeg wel eens de vraag terug: Waarom niet? Ik was er heilig van overtuigd dat je ten alle tijde in ieder geval in je eigen woonplaats moest blijven. Nu ik dat zo opschrijf zie ik ook wel in dat dat een beetje overdreven is. Zeker als je langdurig ziek ben van een burn-out/ depressie heb je ook tijd nodig die even niks te maken hebben met gesprekken met de werkgever of de bedrijfsarts. Ook tijdens deze periode heb je even rust nodig van alle wat komt kijken bij je herstel van een burn-out.
Na dus veel overweging heb ik een trip geboekt naar Ierland. Ik had een mooi hotel gevonden in het plaatsje Malahide.
Het was een hele gewaagde stap en impulsieve daad toen ik het ging boeken. Ik had dus een solo reis geboekt. Niet dat ik niet met mijn gezin op vakantie wilde gaan, maar omdat ik ergens dacht dat het even goed zou zijn om op je mezelf aangewezen te zijn. Gelukkig spreek ik de taal wel. Naar mate de dag van vertrek dichterbij kwam werd het toch wel spannend want ja daar ga je dan met alle mentale problemen die er bij een burn-out bij komen en je vliegangst even alleen op vakantie.
Ik kwam de eerste dag pas laat in het hotel aan. Veel tijd om wat te doen was er niet. Dus ik dacht vroeg erin en even bijkomen van de reis. Zo alleen in een bed en alleen je telefoon als gezelschap. Natuurlijk had ik even contact gehad met het thuisfront. Even laten weten dat ik goed was aangekomen en een rondleiding door de hotelkamer hoort daar ook bij. Het was een mooi hotel met vriendelijk personeel. De volgende dag even ontbijten en dan de hoort op. Ik zou naar Swords Castle gaan, maar ik zocht het wat dichterbij op. Ik besloot te gaan wandelen in de tuinen van Malahide Castle en daar heb ik ter plekke een rondleiding geboekt. Ik was net op tijd om aan te sluiten.
Ik ben toch al gek op kastelen dus dat kwam mooi uit. Ik ga hier niet uitgebreid praten over de geschiedenis ervan want dan word het wel een heel lang verhaal. Nee ik heb een leuke rondleiding gehad met een aardige gids. Ook een echte Ier die dus veel weet over dit kasteel en zijn geschiedenis. Zijn naam was Bernard. Mocht je gaan dan zal ik vragen of je met hem op tour kan. Later die dag rond 17:00 op de hotelkamer zou ik even uitrusten en daarna was te eten gaan zoeken. Na het douchen heb ik mij niet meer omgekleed. Ineens was ik overladen met angst voor wat er buiten mijn hotelkamerdeur afspeelde. Wat in mijn hoofd heel veel engs was en in werkelijkheid was het een omgeving met allemaal hele aardige mensen. Ik heb maar besloten om op de kamer te blijven en dus geen restaurant of pub bezocht. De dag daarna heb ik een bus tour gedaan die mij naar o.a. Belfast bracht waar ik een black cap tour heb gedaan. Daar kwamen we op plekken waar de geschiedenis nog voelbaar is.
Dan heb ik het over wat heet de peace-wall. Nou weinig peace als je het mij vraagt. Het is een muur waar aan de ene kant de Engelse wonen en aan de andere kant de Ieren. Deze muur is bekend geworden door dat er ook menig bekendheid zijn of haar handtekening heeft gezet en nu dus ook die van mij. Ik persoonlijk werd overladen met emotie. Ik was alleen dus heb ik er alles aan gedaan om het binnen te houden. Hierna vertrokken we naar het noorden van Ierland bekend als North Ireland voor de britten, maar voor de Ieren is het gewoon the North of Ireland.
Daar kwamen we aan bij o.a. plekken als Giants Causeway.
We kregen daar zowel het wetenschappelijke verhaal en het verhaal was op een sprookje lijkt over het ontstaan van de Giants causeway. Ben je benieuwd naar het verhaal over reuzen en liefde bekijk dan even de link.
Het is de moeite waard om het te lezen en ook zeker om daar te gaan. Het mag dan erg druk bezocht worden, maar het daar gewoon even zijn is heerlijk.
Hier links is dus de bekende Giants Causeway.
Ondanks de hoge momenten van emoties die ik heb doorgemaakt. Heb ik zeker ook genoten. Ik heb goeie gesprekken gehad met taxi chauffeurs.
De taxi chauffeur die mij na de bus tour van afzet locatie terug bracht naar mijn hotel zal me altijd bij blijven.
Hij kwam met quote als: pressure is for tires.
( druk is voor autobanden) met andere woorden, wij mensen zijn niet gemaakt voor druk. Zo had hij er nog een paar. Gek genoeg heeft het mij wel een beetje geholpen. Nu elke keer als ik druk en stress voel opkomen probeer ik terug te denken aan mijn tijd in mijn geliefde Ierland. Ik ga hier zeker nog wel een keer naar toe, maar dit keer met mijn gezin. Iedereen moet dit land minimaal 1 keer in zijn leven hebben ervaren. Mijn laatste tip: Ga minimaal 7 dagen want aan 4 heb je te weinig.
Bedankt voor het lezen en een fijne dag.
Groet,
E. Bering.
