Beste lezer,
Bijna een jaar geleden schreef ik mijn laatste blog. 28 september was dat uit mijn hoofd. Ik deed toen mee aan een schrijfchallenge waar je elke dag in septermber een onderwerp kreeg en daar kon je dan iets over schrijven. Stuk voor stuk best persoonlijke gedichten geworden. Hier en daar haalde het best wat oude wonden open zou je zeggen. Alleen wat nooit geheeld is kan ook niet opnieuw open getrokken worden. Daarna kwam ik best wel in een diep negatief dal waar ik nu langzaam mijn weg uit vind. Daarnaast liep het op werk niet lekker en de extra druk door collegas die weg gingen plus de afwezigheid van genoeg rust zorgde ervoor dat het me teveel werd.
Ik dacht weken erover na om me ziek te melden. Uiteindelijk werd ik ook echt ziek op het werk. Ik wist hier is meer aan de hand dan een griep en maakte een afspraak bij de huisarts. Daar op gesprek gegaan en aan het einde kreeg ik de vraag: wat denk je dat jij nodig hebt? Ik antwoorde: ik wil een gesprek bij ggz. Verrast zei de huisarts dat het kon en de afspraak werd gemaakt.
Ik heb het geluk dat ik een vrouw heb die ook duidelijk aangeeft dat het genoeg is. Ze was mijn buien zat. Vooral omdat ik vaak boos en geirriteerd was om de meest onnozele zaken. Viel uit tegen mijn dochter. Ik zal me nooit fysiek af reageren tegen hun. Ik weet alleen uit ervaring dat mentale klappen ook zeer doen. Ik wist dat ik er iets aan moest doen want dit ging zo niet langer.
Inmiddels ben ik nu een paar weken verder. Natuurlijk heb ik af en toe mijn buien, maar dat gaat van vrolijk naar lusteloosheid, verdrietig, boos, geirriteerd naar totaal geen zin meer in alles.
Het word minder en sommige momenten weet ik waar het gevoel vandaan komt.
De gesprekken lopen goed bij ggz en ik heb nog een lange weg te gaan. Wat ik wil zeggen is dat als je met gevoel loopt dat je vast zit of dat je overloopt of je het gevoel heb dat je geen zin meer heb in het leven, zoek dan hulp. Je hoeft je niet te schamen. Misschien loopt het gesprek wat stroef in het begin. Je kan er alleen maar beter van worden. Ze zeggen niet voor niks: once you are down the only way is up. Ik weet dat ik teveel mooie dingen heb om voor te leven. Als je denkt dat je alleen bent heb je het mis. Er zijn op de wereld genoeg mensen die kampen met een zware depressie. Zoek hulp en werk aan jezelf. Al moet je daarvoor soms contact met andere minderen of laten. Het is niet egoistisch om te werken aan je eigen geluk in je leven. Zorg dat je geniet van elk moment en elke dag hoe slecht het er misschien ook uitziet. De aanhouder wint.
Groet,
E.Bering
