Beste lezers,
Wat is het toch dat we altijd maar zoeken naar het doel van het leven?
Ik heb mij dat zelfde ook wel eens af gevraagd, maar om nu te zeggen: "ja ik weet het/ik heb een antwoord" zou een leugen zijn.
Je hoort het toch ook zo vaak dat goede mensen het slechtste vaak overkomt.
Het is wel raar omdat te zeggen want wie bepaald nu precies wat goed en wat fout is?
Ik ken persoonlijk mensen die altijd voor een ander klaar staan als dat nodig is en die zelf of ziek zijn of andere problemen hebben. Dan denk ik bij mezelf waaraan hebben ze dat verdient? Je zou kunnen zeggen dat het komt door daden uit hun vorig leven.Als je zelf niet weet wat je gedaan hebt, hoe weet je dan dat je dat zelfde niet nog een keer zou doen?
Is het dan echt nodig om heel dit leven te lijden? Is een toewijding aan god of een hogere macht dan niet genoeg?
Is de kennis van wandaden uit je vorig leven dan niet genoeg. Gekweld worden door dat wat je fout heb gedaan en de emotionele pijn die je een ander hebt aanbracht zelf ervaren? Is dat dan niet genoeg boete doening?
Om terug te komen op de afbeelding. De laatste opmerking zegt: " zijn we dat niet allemaal". Zijn antwoord op haar reactie" maar ik ben alleen".
We zijn allemaal alleen en we hebben allemaal ons eigen pad te bewandelen. Alleen sommige mensen zullen hand in hand hun eigen pad samen bewandelen. Het is niet voor iedereen weg gelegd.
Als koppel word er meestal gelijk gepraat over "ons", maar in werkelijkheid is het jij en ik.
Wees krachtig tijdens het bewandelen van je eigen pad en koester die gene die samen op hun eigen pad met u mee wandelen.
Groet, E. Bering.
📿🙏
