Beste lezers,
Leuk dat jullie er weer zijn. Vandaag wil ik een wat diepzinniger onderwerp aan pakken. De een noemt het zware stof en de ander ziet de boodschap er van in. Oordeel dan niet bij de eerste paar zinnen maar lees mijn blog uit voor dat je een oordeel velt.
We zijn allemaal wel bekend met het negatieve en het positieve. Ik denk dat iedereen wel bekend is met het gevecht om honderd procent positief in het leven te staan of er een balans tussen te vinden.
Zoals Ying en Yang, wat duidelijk een symbool is van het kwade en goede of ook wel het negatieve en het positieve. Het één kan niet zonder het ander. Dus waarom zou je kunnen zeggen: ik sta honderd procent positief in het leven? Ben je dan een stuk van jezelf kwijt? Wat zijn positieve en wat zijn negatieve emoties? Blijdschap is natuurlijk een positieve emotie en verdriet is natuurlijk een negatieve emotie. Het verdriet hebben om een overleden dierbare is dat dan een negatieve of een positieve emotie? Je gaat kapot van binnen. Je voelt je verscheurd. Een leegte is achter gelaten in je leven door dat een dierbare je is afgenomen. Is dat een negatieve emotie of een omschrijving van een negatieve gebeurtenis? De dood is negatief, maar is dan het gemis en het verdriet dat je hebt om het verlies van een dierbare een positieve of negatieve emotie?
Ik denk dat daar wel de meningen over verdeeld zijn. Nogmaals wil ik hier ook nog even wijzen op de contact pagina op mijn website. Geef gerust uw reactie via de mail.
Zoals ik zei: er zijn een hoop mensen die deze innerlijke strijd voeren. Dat ze soms even niet meer weten wat ze er mee aan moeten. Zeker op een moment van verlies van een dierbare word het heel erg definitief. De dood is ineens heel dichtbij en dan beseffen we dat het leven te kort is voor de onnodige dingen waar we ons druk over maken. Te kort om dat te blijven doen wat we eigenlijk niet willen doen. Doe een stap terug en neem even de tijd om uit te zoeken wat voor jou werkt. Wat jij wilt in het leven of voor het leven van jou gezin.
Geef jezelf de tijd om te rouwen om een verloren dierbare, maar zorg ervoor dat je weer verder gaat met leven. Blijven hangen in de dood of het verleden brengt je niet dichterbij je eigen levens doel.
Door over uw verloren dierbare te praten, herinneringen op te halen en de leuke tijden te herleven maakt die verloren dierbare onsterfelijk. Nu zult u misschien denken: dat is makkelijker gezegd dan gedaan!
Dat klopt het is zeker makkelijker gezegd dan het gedaan krijgen. Dat gaat een stuk moeizamer. Ik heb het zelf ook ervaren anders zou ik het ook niet zeggen. Soms denk ik wel eens: wat als mijn kind of kinderen zijn die in die positie staan? Dan wil ik toch ook dat ze door gaan met leven in plaats van jaren lang stil te blijven staan bij het moment dat ik er ineens niet meer was?
Ik snap ook wel dat de omstandigheden dat iemand gaat nooit het zelfde is en dat daar dus ook weer een andere emotie aanhangt, maar mensen in mijn ervaring is het wel mooi dat we op zo een moment iemand hebben om te missen en om verdriet om te hebben. Er zijn vast ook mensen op de wereld die bij leven niemand om zich heen hebben dus ook niemand hebben die ze kunnen herdenken en missen.
Ik zeg niet dat we beter af zijn door dat we iemand missen en er verdriet om hebben, maar vergeet niet te leven. Hoe we om gaan met de levenslessen en de akelige gebeurtenissen is wat ons leven bepaald. Wij zijn kapitein van ons eigen schip en dan moet je jezelf afvragen, wil ik continu door de storm varen of over een kalme zee? Word je gepest of getest?
Met die vraag laat ik jullie achter. Ik weet dat ik vandaag wat zwaar van stof ben geweest, maar er zullen vast mensen zijn die het toch waarderen. Leef je leven en geniet van de zegens die u zijn gegeven.
Groeten,
E. Bering.
