Beste lezers,
Ik moet zeggen dat het een zwaar bewogen weekend is geweest. Ik ben nu 3,5 jaar vader van een mooie dochter. Mijn vrouw en ik zijn nog altijd heel blij dat we haar ouders mogen zijn.
Als je iemand al 3,5 jaar om je heen hebt dan is het lastig als ze ineens op een afstand is en dat je niet gelijk naar haar toe kan of zij naar jou.
Natuurlijk is er zoiets als beeld bellen met whats-app, maar dat is toch anders dan haar ook werkelijk vasthouden. Voor dat ze geboren was ging mijn vrouw ook wel eens op vakantie met haar moeder, zusje of haar broer en ik miste haar ook enorm. Ik was altijd wel weer aan het werk of er was een andere reden dat ik een vakantie voorbij liet gaan. Je zou denken dan heb je juist wat afleiding, maar als je dan weer naar huis gaat dan kom je toch weer tot besef dat je alleen bent. Oke op onze valkparkiet Amigo na dan. Ook hij is de laatste tijd een stuk rustiger dan jaren geleden. Dan ben je nu alleen met je gedachtes en niet de mogelijkheid om er direct voor je dochter te zijn maakt het wel zwaar. Vrijdag toen ik ze had afgezet op Schiphol en weer terug liep naar de auto zag ik een vader gezellig met zijn dochter spelen op de roltrappen. Deze gaan dan niet omhoog maar het is meer een soort van loopband. Als je niet weet wat ik bedoel moet je maar een keer naar Schiphol. Op dat moment natuurlijk een brok in mijn keel. Vrijdag was een donkere dag voor mij en toen moest ik even denken aan het feit dat toen mijn vader mij vroeger terug bracht naar mijn moeder omdat ze gescheiden waren. Dat hij het er ook heel moeilijk mee zou hebben gehad. Mijn vader en ik hebben ook een hele sterke band sinds kleins af aan al. We lijken best veel op elkaar en daar ben ik wel achter gekomen sinds ik zelf papa ben geworden.
Het is heel belangrijk om te genieten van de momenten dat je ze bij je hebt. De mensen van wie je houd. Het kleinste gebaar is op een moment van gemis juist een mooie herinnering die weer een glimlach op je gezicht tovert. Het mooie is eigenlijk dat je op zo een moment ook even je zelf kan evalueren. Waarom je soms de dingen zegt die je zegt en of sommige dingen werkelijk zo belangrijk zijn om er überhaupt over te beginnen. Soms als je zo op elkaar zit en alleen maar bezig ben met wat zou "moeten", vergeet je haast echt van elkaar te genieten. Ik heb het geluk dat ik gelukkig getrouwd ben en dadelijk mijn kind en vrouw weer in mijn armen kan sluiten. Dat in een tijd waar er veel gebroken gezinnen zijn en één van de ouders elke keer enkel maar een weekendje of een schoolvakantie van zijn of haar kind kan genieten.
Ik ben een gelukkig man met een hele lieve vrouw die mij altijd steunt en een dochter die net zo gek is als haar vader en ook heel lief voor mij is. Wat ik wil zeggen lieve lezers, vergeet niet van elkaar te genieten zo lang als dat het kan. Er is genoeg narigheid in de wereld laten wij nou liefde met elkaar delen en mijn blog ;)
Groeten E. Bering
