Beste lezers,
Welkom terug bij blog nummer 10.
Allereerst wil ik even kwijt dat ik geen rechten draag voor alle afbeeldingen die ik gebruik.
Zoals de afbeelding die u hier ziet bijvoorbeeld.
Soms heb ik al een idee waar over ik wil schrijven en dan zoek ik er naar mijn gevoel de juiste afbeelding bij. stiekem ben ik benieuwd wat sommige van jullie nu denken? Wil je daar een antwoord opgeven dat kan dan via het contact segment van mijn website.
Elke week probeer ik weer een gebeurtenis of ervaring in mijn blog te verwerken. Daar is het voor natuurlijk. Deze week kreeg ik te maken met een griep op het moment dat mijn weekend begon. Een geweldige timing. NOT! Hoe ziek ik ook was wilde ik zelf vrijdag avond nog even naar de winkel om een paar boodschappen te halen. Zo koud als ik het had ging ik gekleed in een dikke winter jas een sjaal en een muts met boodschappen tas de kou ( tien graden ) in. Zoals gewoonlijk als ik ziek ben interesseerde het mij geen ene fluit wat een ander van mijn dresscode zou vinden. Al viel het mij wel op hoeveel afkeurende en misplaatste blikken ik kreeg op straat en in de winkel. Zelfs voorbij het koelvak liep ik door alsof ik op de vlucht was voor de kou. Nu boeit dat mij niet dat er zo naar mij gekeken werd, maar het boeide mij wel dus danig dat ik dacht: hoe veroordelend mensen wel niet zijn. Ze zeggen vaak dat wat jij naar een ander uitstraalt of ook wel richting het universum, zal naar jou terug geprojecteerd worden. Hoe jij een ander behandeld zal jij ook worden behandeld. Daarom dus, behandel een ander niet hoe jij zelf ook niet behandeld wilt worden. Ik begon mezelf af te vragen of ik ook zo naar mensen kijk. Die er net even wat anders bij lopen zoals een gemiddeld mens er bij zou lopen? of hoe een gemiddeld mens zich normaal gedraagt? Toen sprongen gelijk de vragen in mijn hoofd: Wat is gemiddeld of normaal en wie bepaalt dat? Bepalen wij dat zelf of zijn daar mensen voor geweest die die regels hebben voorgeschreven en wanneer is dat dan gebeurd? Voor dat ik helemaal afdwaal en hier een blog ga schrijven van 600 pagina`s, wil ik dus gewoon even kwijt dat we allemaal niet zo op elkaar moeten letten in de negatieve zin. Ja omdat iemand anders doet of beweegt of anders praat dan jezelf, houd toch niet in dat die persoon gelijk raar of niet normaal is? Wat is een midden weg hier?
Daar heb ik eerlijk gezegd ook geen antwoord op. Ik zeg niet dat ik nooit zo kijk naar een ander. Ik probeer alleen wel gelijk te kijken of ik kan inschatten waarom iemand zo "anders" doet dan dat ik gewend ben. Hier een voorbeeld: Vandaag was ik in het stadshart en daar waren onder andere Kikker en Nijntje te vinden. De helden van mijn dochter. Terwijl ik daar met mijn dochter stond te kijken naar een show van Kikker hoor ik achter mij een kind passeren wat luid en hysterisch aan het huilen/schreeuwen was. Ik dacht in de eerste instantie: houd dat kind ff stil. Tot dat ik mij omdraaide en zag dat hij van zijn moeder oorbeschermers op kreeg. Dat soort wat ze in de bouw vaak dragen. Op dat moment zag ik het kind ook kalmeren en bedaren toen dacht ik gelijk: waarom oordeel ik gelijk terwijl ik niet eens weet wat er aan de hand is met dat kind. Gelukkig denk ik meer dan dat ik uitspreek dus daar komen geen rare situaties van, maar zo zie je maar mensen, ook ik ben geen heilige en ik schrijf enkel mijn bevindingen op. Wees dus lief voor elkaar, oordeel niet te snel en wees wat behulpzamer naar de medemens. Geef liefde en je zult liefde ontvangen.
Ik hoop dat jullie er weer van hebben genoten en ik zie jullie bij mijn volgende blog.
Groeten,
E. Bering
