Beste lezers,
Wat leuk dat jullie er weer zijn.
We maken allemaal wel iets mee in ons leven.
Ik moest vandaag even terug denken aan de leuke momenten uit mijn jeugd.
Er is niks belangrijker dan het terug denken en onthouden van de leuke momenten uit je jeugd.
Sommige leuke momenten slepen je juist door de zware periodes heen.
Zondag 1 oktober was ik weer gezellig met mijn gezin naar mijn oma gegaan. Nu moet ik bekennen dat ik veel te weinig bij haar op visite kom. Natuurlijk kan ik het wel verwijten aan het meest standaard excuus "ik heb het druk", maar er komt een tijd dat ze er niet meer zal zijn en dan zal ik spijt hebben dat ik niet zo vaak geweest ben. Met het verlies van mijn opa is het voor haar natuurlijk ook niet altijd even makkelijk gegaan. Nu helaas zijn er een paar van haar eigen kinderen die met gezondheidsproblemen kampen en dat is natuurlijk ook niet leuk. Dus ja jullie willen het allemaal tegen mij zeggen: Ga vaker langs ! Ze heeft veel voor mij gedaan en elke donderdag mocht ik klasgenoten mee naar huis nemen en dan werd er volop muziek gedraaid en gedanst en aan eten kwamen wij niks te kort. Mijn ouders waren gescheiden en ik woonde bij mijn moeder. Als mijn moeder aan het werk was dan was ik altijd bij oma of oma was bij ons thuis. Ik weet nog goed dat toen ik nog in de luiers liep dat oma mij weer eens moest verschonen. Dit maal had ze maar één arm vrij omdat haar andere arm gebroken was. Toch heeft ze mijn luier verschoont en omdat ik zo klein als dat ik was zag dat het wat lastig ging vroeg ik haar of ik moest helpen. Dat is een moment om nooit te vergeten. Ik noemde haar ook regelmatig mama omdat ja, ze zorgde ook voor mij en ik was vaak bij haar en mijn opa. Dus ging dat automatisch. Ik vond dat heel rot tegenover mijn eigen moeder, maar ze begreep het gelukkig. Ik was met zwemles al helemaal geen held. Ik weigerde altijd om van de duikplank te springen. Gelijk achter de duikplanken was een raam waar ouders en grootouders konden kijken naar hun kinderen en of kleinkinderen. Op een dag hield mijn oma een vijf gulden munt omhoog en ja hoor ik sprong. Gemotiveerd door geld haha. Dat maakte een hoop goed. Ondanks dat ik dacht mijn oma voor de gek te houden door de eerst volgende keer weer te weigeren met springen van de duikplank. Wist ze ook wel dat ik stond te wachten op die wel beruchte vijf gulden munt. Wat een mooie tijden en niet alleen vanwege de guldenmunten die ik op die manier verzameld heb. Als kind heb ik het zwaar gehad met de scheiding van mijn ouders. Het verliep voor zover ik weet niet met veel ruzies, maar ja je vader elke dag moeten missen doet pijn. Hem elke keer zien vertrekken in zijn auto. Hoe de auto langzaam uit het zicht verdween was altijd weer pijnlijk. Daarom ben ik blij dat ik ondanks dat toch mezelf heb weten te redden door de leuke momenten.
Natuurlijk heb ik met mijn ouders ook leuke momenten meegemaakt daarover een andere keer meer.
Wat ik wil zeggen is, laat vervelende situaties niet je leven beheersen. Houd je vast aan de leuke tijden.
Hoe zwaar je leven ook was of is, ik geloof erin dat er voor iedereen betere tijden weggelegd zijn.
Houd de moed er in en wat het leven ook op je pad brengt, hoofd omhoog en gewoon door gaan met vechten. Het kan je maken of breken, maar zelfs dan kan tijd alle wonden nog helen.
Ik wens u allen een fijne dag. Ik sluit mijn blog met een gedicht en een lach.
Groet, E. Bering.
